Зоран Лисинац, режисерои сценарист на филмот „Тома“ откри дека некои од сцените  всушност се измислени. Но, тој вели дека на Здравковиќ сигурно би му се допаднале бидејќи и самиот бил емотивец.

– Кога почнавме да го промовираме филмот, ја измислив фразата дека ова е „импресионистички портрет на Томо Здравковиќ“. Како писател и режисер на овој филм, можам да кажам дека е фотографија на животот. Идејата што ја имавме може да се види и се однесува на Том. Затоа, моравме да направиме филм кој работи на драматични заплети. Во исто време ја почитувавме одговорноста во животот на човек кој имаше семејство и луѓе кои го познаваа. Внимателно разговаравме со братот на Тома, роднините, но во некои делови моравме да бидеме филмаџии. Тома сакаше филмови и мислам дека ќе му се допаднеше овој проект, ќе се насмееше на целиот филм – вели Лисинац, која ја напиша една од најтажните сцени во филмот што ја нарекоа „За Љиљана“.

Зоран откри како настанала оваа сцена

Ја напишав целата сцена „За Лили“. Луѓето плачеа додека се уште се пишуваше. Се сеќавам дека  му ја испратив на Бела додека беше во Австрија. Потоа плачеше, а јас го тешев дека сето тоа е поради надморската височина. Сите плачеа на таа сцена . Размислувавме да ја исфрлиме таа сцена, бидејќи се закануваше да го оттргне целото внимание од главниот лик. Сепак, на наша радост, сцената остана и секако е една од омилените. Целата сцена „За Љиљана“ е моја фикција. Од една страна имавме доктор, а од друга жена му. Сето тоа се случи сосема спонтано. Сопругата на докторот требаше да се вика Вера, но ние ја нарековме Љиљана.