Бугарската редакција на Дојче веле објави фантастична анализа под наслов:„ Борисов можеше да влезе во историјата. Но, дозволи да биде уценуван“, од авторот Ивајло Дичев, кој вели дека Бугарија станала смеа во ЕУ!

Анализата се занимава најмногу со бугарското ВМРО и Каракачанов, кои се, како функционираат, и зошто го довеле Премиерот Борисов во ваква ситуација – да не влезе во историјата како херој.
Во текстот ќе биде запазен еден дел од анализата, а целата анализа може да ја прочитате на овој линк 

Каква партија е ВМРО
Да го забележиме името на оваа партија, која нè управува заедно со наводно проевропската ГЕРБ: таа наведува дека ќе спроведе „револуционерна“ (sic!) активност „внатре“ во соседните земји. Дали, со таква голема љубов кон историјата, таа се сети да се огради од своето терористичко минато во 20-тите и 30-тите години на минатиот век, што доведе до убиство на бугарски министер и српски крал, но јас не го открив тоа. Во секој случај, петардите кои Џамбаски ги фрла врз демонстрантите против неговата партија остануваат и денес, улога во која тој очигледно се обидува да го замени одвоениот доајен на етнонационализмот, Волен Сидеров.
Законодавната активност на организацијата е често чудна. Тие воведоа закон за лобирање на горивата, кој вршеше притисок врз малите трговци, смисли референдум за замена на Големото национално собрание и сега размислуваа за регулирање на тартуфите. Но, не е сè толку забавно и безопасно. Концептот на оваа партија за интеграција на Ромите, како и идеолошки поврзани идеи за воведување на образовни квалификации при гласањето, ги издаваат отворено расистичките ставови. Тие поттикнуваат омраза против бегалците и ЛГБТИ луѓето, неславно се борат со Брисел, каде еден од нивните европратеници ( пратеници на Каракачанов н.з. ) ги навредува своите ЕУ колеги според земјата на потекло, а другиот се бори за дозвола за слобода на пушење. Дали господинот Борисов се обидува да ги задржи нивните испади? Или, напротив, дали тој намерно ги турка напред како „жртвени јагниња“ за да го одвлече негодувањето од себе?
Многу од овие лудила имаат вистински резултат – и тоа не е во интерес на владејачката ГЕРБ. Истанбулската конвенција ќе помине и ќе помине како корисна серија препораки, усвоени во Западна Европа. Сепак, ВМРО ги излажа граѓаните дека некој ќе им го смени полот на нивните деца и го создаде митското суштество „пол“, кое ги напаѓа тоалетите и ги фотографира во интимни пози. Како што видовме, оваа тема нема да исчезне лесно – не потсети неодамна Европскиот парламент во својата резолуција за Бугарија. И што е најлошо, станавме смеа како нација која очигледно е неспособна да прочита 10 страници „разбирање“. Со текот на времето, Уставниот суд беше итно мобилизиран да ја спаси владејачката коалиција со својата чудна одлука за наводна противречност помеѓу конвенцијата и нашиот устав – како ние Бугарите да сме Австралопитек, во која половите имаат само биолошки карактер (фала му на Бога, неколку судии се разликуваа од овој апсурд). Дали беше сето ова пријатно за Борисов?
Големиот удар
Големиот удар што ВМРО му го нанесе на нашиот национален интерес беше ветото врз Македонија (но тоа не беше вето, тоа беше продолжување на „подадената“ рака или што и да кажаа таму). Во очајнички обид да повратат некој процент од изборите, овие луѓе ги уништија соништата на генерациите Бугари да ја отстранат оваа југозападна граница и да живеат во политички простор со своите браќа од другата страна. Што сакаме од нив? Никој не разбра. Од непосветен (дали од нивна страна, од нас?) Коридор број 8, преку навреда нанесена од Македонец, до фактот дека тие не нè сакаат и не уживаа во нашето членство во ЕУ во 2007 година.
Ние го признаваме нивниот идентитет, но не и својот јазик да го нарекуваат македонски. Ние инсистираме дека историјата е збир на факти, а во исто време сакаме да признаат дека окупацијата на нивната територија во 40-тите години на минатиот век не била „фашистичка“, туку „ослободување“ – односно да прифатат одредено толкување на тие факти. Згора на тоа, сепак, е обвинувањето дека Македонците не се декомунизирале, дека имале „тоталитарен историски наратив“. Ова го тврди влада во која вицепремиерот е историчар и агент на Државната безбедност „Иван“ …( Красимир кракачанов н.з. )
Сумирајќи ги сите овие барања, секогаш разбирате дека тие не можат да бидат исполнети – и дека наместо зближување меѓу двата народа, тие имаат за цел конфликт и поделба. Слушнаа многу толкувања дека овие наши згодни луѓе можеби исполнуваат некоја странска нарачка – од Москва, до Белград, до Париз (кој беше против неодамнешното проширување). Мислам дека е поедноставно. Ако нашиот проблем со Македонците биде решен, како што би се случило природно во заедничката Европска унија, самата причина за постоењето на оваа „внатрешна македонска организација“ – и наша и на соседите ( ВМРО на Каракачанов и ВМРО-ДПМНЕ н.з. ) – ќе исчезне.
Колку подолго трае „револуционерната“ борба, толку подолго ќе постојат и двете. И резултатот од целата оваа славна операција на триење на носот на послабиот е тоа што го брише најнеоспорниот политички успех на господинот Борисов, со кој тој би влегол во историјата: неговите напори за поддршка на проширувањето на ЕУ кон Западен Балкан. Политика со ентузијазам усвоена во Бугарија и почитувана во странство. Дали го разбираш тоа? Или денес е заинтересиран за други неисториски дела?“

Целата анализа на Дојче Веле на бугарски јазик прочитајте ја тука