Бугарскиот новинар Николај Овчаров, во колумна за “Труд” напиша дека “сега конечно сите видоа какво е антибугарското расположение на северномакедонските простаци”.

Во продолжение неговата колумна.

– Меѓу стотиците написи што ги напишав во изминатите две години во врска со нашите проблеми со нашиот југозападен сосед, секогаш се сеќавам на една. Насловот беше „Грдото лице на македонизмот“ и беше посветен на некои низи исмејувања на северномакедонските игри против Бугарија. Потоа повторно палеле бугарски знамиња, пцуења на мајката и се кревале секакви пароли со навредлива содржина против нашата татковина.

Не велам дека сите во Република Македонија се такви! За да ја направам мојата голема теза за средниот век во Вардарска Македонија, во раните 1990-ти патував низ овие земји и имав многу пријатели. Некои од нив веќе не се меѓу живите, уништени од истиот тој одвратен македонизам. И само јас знам колку понижувања и навреди доживеав, сакајќи да го допрам минатото на овој напатен бугарски регион.

Исклучително тешко ми беше да објаснам во Бугарија колку се испрани мозоци тие луѓе крај Вардар. Речиси секаде наидов на романтичната идеја за Македонија како една од лулките на бугарскиот јазик. Со тој татковски однос на таткото, на постариот брат, склон да ги прости сите грешки на помалиот брат. Не бев изненаден, бидејќи во далечната 1989 година, кога првпат бев во Скопје, го имав истиот став.

Но по вчерашниот фудбалски натпревар во главниот град на РСМ веќе никој не може да се залажува. На тоа му претходеа заклетви за фер-плеј и добар тон од северномакедонската страна. Ништо од ова не се случи. Веќе на почетокот масовно се свирка бугарската химна. Цело време Бугарите на теренот беа провоцирани и од играчите на РСМ и од трибините. Во скандирањата јасно се слушаа цинизмот и навредите кои премногу добро ги знаев од претходните години.

Сепак, највпечатливи беа снимките од телевизиските камери насочени кон публиката. Сите ги видоа дивите лица, непристојните гестови, движечките усни, извикуваните пцовки, изговорени, за жал, на убав бугарски јазик. А тоа беа претежно млади луѓе, во чиишто глави уште од детството им беше дупнато во главата дека треба да мразат Бугари. Ова е ѓаволското дело на македонизмот. За да се случи оваа омраза, се погрижија цели генерации фалсификатори – политичари, новинари и „научници“. Моите „колеги“, кои измислија сосема нова „наука“, искривувајќи ги јасните историски факти. Создадоа нов јазик и го нарекоа „македонски“. А го навредуваше и навредуваше „Мајка Бугарија“, како што со потсмев ја нарекуваа истата Татковина во која некогаш се заколнале и за која крв пролеале нивните дедовци.

Лошото е што кај нас се појавија многу луѓе кои ја предадоа Бугарија. Тие отидоа дотаму што македонскиот јазик го нарекуваа литературен, а бугарскиот вештачки. Веќе пишував за овие „лирски херои“ на националното предавство, обидувајќи се да влезат во нивниот сложен внатрешен мир. Но, навистина – зошто да си го трошам времето со такви глупости?! На крајот на краиштата, нашите ги згазија Северномакедонците среде Скопје! Предлагам да се прогласи тридневна национална жалост кај Вардар, напиша Овчаров.

Натпреварот меѓу фудбалските репрезентации на Македонија и Бугарија вчера вечер во Скопје помина во крајно тензична атмосфера, со низа навреди и скандирања, но беа избегнати и инциденти на самиот терен.