На првото светско фудбалско првенство во Уругвај, репрезентацијата на Југославија забележа историски успех освојувајќи го третото место.

Благодарение на филмот на Драган Бјелогрлиќ „Монтевидео“ тоа денес сите го знаат. Сепак, судбината на Благој Марјановиќ – Моша по враќањето од Монтевидео е подеднакво интересна.  Легендарниот Моша во реалноста не бил таков! И покрај огромната популарност во која уживаше, а која може да се спореди со онаа на Новак Ѓоковиќ денес, Моша беше токму спротивното од ликот од серијата! Бил скромен, смирен, а оние што го познаваа велат дека никогаш не го кренал гласот.

Благоје Марјановиќ – Моша беше првата голема фудбалска ѕвезда на Србија. Вртоглавата популарност продолжи и по Светското првенство во Уругвај каде Моша настапи на сите натпревари на нашата репрезентација. Заедно со другата половина од „убиецот“ на БСК, Александар Тирнаниќ Тирке стана првиот професионален фудбалер на овие простори, што значи дека земал плата за играње

По повлекувањето од активниот фудбал, кон крајот на четириесеттите, Моша се посвети на тренерската кариера. Од тоа накратко го оддалечила Втората светска војна, која како возач на југословенската кралска армија ја поминал како воен заробеник во логорот Фирстенберг во близина на Берлин, каде што останал до 1944 година.

По 1945 година, Моша работи како тренер на БСК, со која го освоил националниот куп во 1953 година. Тој беше тренер на италијанските клубови Торино и Катанија, а потоа и на Победа од Прилеп

Блескавата кариера на Благој Марјановиќ Моша била прекината во моментот кога се подготвувал за патување во Кореја во 1961 година, доживеа тежок мозочен удар, по што му беше одземена целата десна страна, а способноста за зборување никогаш не му се врати. Имаше само 54 години Почина во 1984 година.