Иако има само 12 години Радоје Ѓокиќ од чачанското село Катрга веќе ја почувствува тежината на животот на своите мали рамена.

Мајка му го оставила при раѓањето, а го зела неговата баба која го воспитувала од 15-годишна возраст. Денес на бабата и вика мама.

Тој е вредно, чесно и паметно момче. И покрај тоа што е сè уште само дете, сите работи на фармата ги работи со ентузијазам, бидејќи веќе е свесен дека само со својата работа може еден ден да стане домаќин.

– Знам се да направам и не ми е тешко. Косам ливади, носам трева, ги хранам животните… Продадов една маторица, па купив женско теле, се вика Ружа. Сакам еден ден да имам своја куќа и полна штала, овци и крави, трактор.

Извор:Kurir.rs