Владата се уште не кажува во што е напредокот постигнат околу употребата на македонскиот јазик, постигнат за време на средбата меѓу македонските министри за европски прашања и за надворешни работи, Никола Димитров и Бујар Османи, и бугарската вицепремиерка и министерка за надворешни работи Екатерина Захариева, одржана пред два дена во Берлин.

Дека има „доста голем“ напредок потврди Захариева на вчерашниот брифинг со бугарските новинари, но таа притоа не изнесе повеќе детали. Само додаде дека остава да се види конечниот текст и дека „за Бугарија јазикот е затворена тема со формулацијата од 2017 година“.

-Во однос на јазикот има две варијанти-или користење на формулата од 2017 година или признавање на еволуцијата на македонскиот од бугарскиот јазик, изјави Захариева.

Формулата од 2017 година алудира на Договорот за добрососедство. За потсетување, во него стои дека тој е „потпишан во два оригинални примероци, секој од нив на официјалните јазици на Договорните страни-македонски јазик, согласно Уставот на Република Македонија“ и бугарски јазик, согласно Уставот на Република Бугарија, при што и двата текста имаат еднаква важност“. И оваа формулација беше искористена и во декларацијата, што во 1999 година ја потпишаа тогашните премиери Љѕпчо Георгиевски и Иван Костов.

Во Декларацијата, што во октомври 2019 година ја донесе бугарското Народно собрание, или Рамковната позиција на Бугарија за почеток на преговорите на Македонија за членство во ЕУ, пак, се дојде до максималистичко барање во однос на македонскиот јазик.

Според него, никаде во документите на ЕУ не смее да фигурира „македонскиот јазик“, односно ако веќе мора, да се користи терминот „официјален јазик на Република С.Македонија“. Доколку „постои апсолутна неопходност да се користи терминот „македонски јазик“ во документи и ставови на ЕУ, со ѕвездичка во фуснота да се појаснува дека тоа е „согласно Уставот на Република С.Македонија“. Ова барање финишира со заклучокот дека „треба да биде јасно дека јазичната норма која е прогласена за уставен јазик во Република С.Македонија“, е поврзана со еволуцијата на бугарскиот јазик и неговите наречја со неговата кодификација во 1944 година“. И уште се заклучува дека „ниту еден документ во процесот на пристапување не може да се сфати како признание од бугарска страна за постоење на т.н. „македонски јазик“ различен од бугарскиот“.

Според вчерашните толкувања во бугарските медиуми, во Договорот од 2017 година се вели дека се потпишува „на официјалните јазици на двете Договорни страни“, но во него нема услов за употреба на терминот „македонски јазик“, освен со фуснота, што е содржано како решение во бугарската Рамковна позиција.

Молкот за „доста големиот“ напредок во употребата на терминот „македонски јазик“ и „чекањето на текстот“ укажува дека македонската страна направила исчекор за кои се неопходни дополнителни консултации, но останува да се види во што се содржи тој.