Дјана Ѓоковиќ призна дека верата во Бог не и била всадена уште од мала и оти жали што тоа не го пренела на своите три сина.

– Моите родители се католици, но тие се воспитани од партијата и комунизмот. Се изјаснуваа како Југословени. Не ме учеа да верувам во Бог уште од детството, ниту пак славевме Велигден или Божиќ. Тогаш не можев да му пренесам ниту на моето дете, бидејќи и јас немав. Во семејството на Срѓан повторно не беа крстени затоа што не смееја – вели Дијана.

А потоа на барање на мајката на Срѓан организирале заедничка крштевка.

– Покојната мајка на Срѓан Станка, која имала многу тешка болест – рак на коските, кон крајот на животот изјавила дека би сакала да ги крсти своите деца пред да умре. Се прашував и како да се крстам, кога моите родители се католици. Не сум крстена во католичка црква, но имам свои корени, иако цел живот пораснав и живеев во Србија – објаснува таа.

Таа открива дека нешто во неа се променило само по себе кога го родила својот втор син.

Меѓутоа, колку повеќе ме притискаа, толку бев подалеку од таа одлука, а потоа ме пуштија. Кога го родив Марко, тогаш нешто во мене само се сврте. И реков: „Да, сакам да се крстам и сакам да ги крстам моите деца“. И така решивме да се крстиме во мај 1992 година во Жича, во старата црква.

– Во еден момент ми приоѓа свештеник и сега треба да го кажам моето име. Кога реков Дијана, тој ме погледна така и рече дека не може, не е православно, туку римокатоличло. Три пати го обиколи олтарот и се врати и праша што да правиме. Повторно, околу олтарот се прават три кругови и се сеќавам дека католиците имаат крстено име и граѓанско име. И јас му велам ако можам да си го задржам името, го сакам, а ти дај ми црковно име. И тој се согласи.