Претседателот на СДСМ предлага декларација за национален консензус за европската интеграција, а истовремено тврди дека „во ниту еден документ не се загрозени националните интереси, ниту е направено предавство“. Зошто е потребна нова декларација ако ништо не е загрозено?

Проблемот е што Венко Филипче и оваа гарнитура на СДСМ го загубија кредибилитетот да зборуваат за црвени линии, откако претходно нема црвена линија што не ја пречкртаа. Прво самите поддржаа декларација што гарантираше непромена на името, па потоа го сменија. Веднаш потоа рекоа „ајде на референдум за името“, а потоа не ги признаа резултатите откако тој пропадна. Потоа се обврзаа на декларација за заштита на националните интереси пред бугарските барања – нешто што го предложи ВМРО-ДПМНЕ – и на тацна го донесоа францускиот предлог, а Филипче го бранеше дека тоа е најдоброто нешто за државата. Воедно, тука има и едно лицемерие. Од една страна Филипче се опкружува со некакви црвени линии, а во исто време вели дека промената на Уставот, каква што е содржана во францускиот предлог, е најдоброто нешто за државата. Тогаш зошто му се црвени линии? Сакам да кажам дека и комита и јаничар во исто време не може. Неговата партија се наоѓа во тотална безидејност и на оваа негова идеја гледам како на обид да наметне тема што би привлекла внимание. Но залудно. Еве го повикувам со нетрпение да ги видиме неговите црвени линии.

Изјавата на Филипче дека „го прифатиле францускиот предлог затоа што таков дошол подготвен од ЕУ и било јасно дека друга шанса нема да имаме“ не зборува добро за нашата дипломатија. Може ли да се гради државна позиција во стилот „дај што ќе дадеш“, или пак со предлогот „ако се случи ново вето, да ги прекинеме преговорите со ЕУ“?

Не мислам дека ниту ан-блок прифаќањето на францускиот предлог, ниту прекинот на преговорите со ЕУ е добро решение за иднината на државата. Тоа за мене е капитулација и неодговорно пред граѓаните. Нашата задача е да се бориме за нашите државни позиции и да ги убедуваме дека потребно е дијалогот да биде двонасочна улица. Дека ако од нас бараат нешто, тогаш и Бугарија треба да испорача. Тие мора да ги исполнат своите обврски согласно европските и светските конвенции за заштита на малцинските права. Во тој дух, неопходно е да се обезбеди и место за претставник на македонското малцинство во Советот за малцински права, како што е пропишано со меѓународните стандарди и принципи за еднаквост, а ние да ги заштитиме нашите интереси. Инаку, најлесно е да се потпише нешто за што подоцна би имале реперкусии илјадници граѓани со децении, или да се прекинат преговорите без да се обидеме да понудиме иднина за нашите деца. Затоа мора да се однесуваме одговорно и дораснато за целите што сакаме да ги постигнеме.